Είμαστε σίγουροι ότι το πρώτο πράγμα που αναρωτιέστε είναι τί το άγνωστο και ανεξερεύνητο μπορεί να έχει η Πεντέλη, αυτό το βουνό που πληγωμένο από τις συνεχείς πυρκαγιές στέκεται ξερό εδώ και 30 χρόνια. Κι όμως. Μια βόλτα στη βόρεια πλευρά του, αυτή του Διονύσου, θα σας αλλάξει γνώμη και θα σας φέρει μνήμες από το καταπράσινο, δροσερό και άγριο τοπίο των παιδικών σας χρόνων.
Η εξερεύνησή μας άρχισε από την οδό Αρτέμιδος στον Διόνυσο. Εκεί μπορείτε να αφήσετε το αυτοκίνητό σας και από το τέλος του δρόμου, κινούμενοι προς το βουνό, να πάρετε το μονοπάτι στα δεξιά σας, πίσω από τα τελευταία σπίτια του οικισμού. Μόλις δείτε κόκκινα σημάδια σε πέτρες ή δέντρα θα καταλάβετε ότι βρίσκεστε στο σωστό μονοπάτι. Και ποιο είναι αυτό; Μα, φυσικά εκείνο που θα σας οδηγήσει στον Προφήτη Ηλία, το πρώτο από τα τρία ξωκλήσσια της διαδρομης.
Και για να είστε προετοιμασμένοι, πρέπει να σας προειδοποιήσουμε ότι αυτό το μέρος της πεζοπορίας είναι και το πιο δύσκολο. Ανηφορικό, απότομο, στενό και, αν το ανέβετε χειμώνα, γλιστερό. Αλλά μην απογοητευθείτε ή τα παρατήσετε γιατί θα αποζημιωθείτε αμέσως μόλις φτάσετε στο εκκλησάκι.
Εδώ η στάση είναι απαραίτητη. Πρώτον, για να βγάλετε φωτογραφίες, παρότι η βλάστηση είναι τόσο πυκνή που δεν έχετε θέα προς τις γύρω περιοχές. Και δεύτερον για να πάρετε μια ανάσα – εμάς πάντως μας κόπηκε μετά από την απότομη κλίση του μονοπατιού. Για να μην πούμε πόσες φορές οι φίλοι μας σκέφτηκαν σε αυτό το κομμάτι της διαδρομής να μη μας ξανακολουθήσουν!
Από εδώ συνεχίστε τη διαδρομή ακολουθώντας το μονοπάτι στα αριστερά του Προφήτη Ηλία. Σύντομα θα φτάσετε σε μία διχάλα. Αριστερά μία ταμπέλα σε δέντρο σας οδηγεί πίσω στο Διόνυσο, εσείς όμως ακολουθείτε το μονοπάτι στα δεξιά και μετά από λίγα λεπτά θα βρεθείτε στο πέτρινο εκκλησάκι του Αγίου Νικήτα.
Μακράν το πιο γραφικό σημείο της διαδρομής με ομόφωνη απόφαση της παρέας. Βγαλμένο θαρρείς από κάποιο παραμύθι, έχεις την αίσθηση ότι κάποιο ξωτικό θα πεταχτεί μέσα από τα δέντρα. Όπως και να’χει, αν δείξετε φωτογραφία στους φίλους σας από δω, κανείς δεν θα πιστέψει ότι βρίσκεστε στην Αττική.
Στη συνέχεια, οι ταμπέλες θα σας οδηγήσουν προς το τρίτο εκκλησάκι του Αγίου Λουκά, το οποίο ξεχωρίζει για την πέτρινη κρήνη που διαθέτει με δροσερό νερό και για το ξέφωτο μπροστά του, ιδανικό σημείο για ξεκούραση και πικ νικ. Για να είμαστε ειλικρινείς, άλλο τέτοιο λιβάδι δεν νομίζουμε ότι διαθέτει η Πεντέλη.
Από αυτό το σημείο σταματάει η ανηφορική πορεία. Γιατί το μονοπάτι πίσω από το εκκλησάκι γίνεται πλέον πιο βατό και ίσιο και σας οδηγεί στα παλιά λατομεία. Μέχρι να φτάσετε εκεί όμως, θα έχετε απολαύσει την ωραιότερη θέα της διαδρομής γιατί ανάλογα με τον καιρό, το βλέμμα μπορεί να φτάσει μέχρι τη Νέα Μάκρη και τον Σχοινιά.
Επειδή όμως εμάς οι περιπέτειες μάς αγαπάνε, σε αυτό το σημείο ήταν που άρχισε να ρίχνει χαλάζι, χοντρό σαν στραγάλι, με αποτέλεσμα το τοπίο να γίνει λίγο απόκοσμο και ένα γκρι πέπλο να έχει απλωθεί πάνω από όλη την περιοχή.
Παρόλα αυτά, απτόητοι, με τους πιο μικρούς της παρέας, τον Βαγγέλη και τον Δημήτρη να μας οδηγούν τραγουδώντας, φτάσαμε στα παλαιά λατομεία Διόνυσου.
Ο χώρος πλέον έχει διαμορφωθεί σε υπαίθριο μουσείο λατομικής τέχνης από τη γλύπτρια Νέλλα Γκόλαντα και την αρχιτέκτονα Ασπασία Κουζούπη. Έχουν αποκατασταθεί τα οικήματα με τοπικό μάρμαρο και έχει κατασκευαστεί σκάλα που οδηγεί στα ψηλότερα σημεία του λατομείου.
Βγαίνοντας από το λατομείο, θα ακολουθήσετε το χωμάτινο κατηφορικό φαρδύ μονοπάτι και η κυκλική διαδρομή σας θα ολοκληρωθεί μέσω της οδού Βοσπόρου με το Πάρκο των αγαλμάτων, στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό Διονύσου, το κεντρικό κτίριο του οποίου στέκει μισογκρεμισμένο.
Η κατασκευή των αγαλμάτων – που έμεινε γνωστή ως Συμπόσιο Γλυπτικής – έγινε το καλοκαίρι του 2004 με κεντρικό θέμα την ιδέα των Ολυμπιακών Αγώνων. Συνολικά 15 κορυφαίοι σύγχρονοι γλύπτες λάξευαν επί ένα μήνα μάρμαρα για να τιμήσουν το κορυφαίο αθλητικό γεγονός και το ολυμπιακό ιδεώδες. Σήμερα 13 από τα αγάλματα παραμένουν στο Δάσος, απέναντι από τον παλιό Σταθμό του τρένου, διαμορφώνοντας ένα άτυπο Πάρκο Γλυπτικής. Ωστόσο, ο χρόνος έχει αρχίσει να αφήνει τα σημάδια του στα έργα τέχνης που κοσμούν το Δάσος.
Στη συνέχεια, ακολουθώντας το δρόμο που κινείται στα ίχνη της παλιάς σιδηροδρομικής γραμμής, επιστρέφουμε στην οδό Αρτέμιδος, αναζωογονημένοι και γεμάτοι από εικόνες και μυρωδιές. Σαν να επιστρέψαμε από μια μικρή μονοήμερη απόδραση…
Το σχόλιο της Ελίτας : με αυτή την εκδρομή τα παιδικά μου χρόνια μού χτύπησαν την πόρτα. Γιατί έχω πολύ καιρό να νιώσω τη δροσιά μιας καταπράσινης Πεντέλης που χαίρεσαι να την περπατάς. Και κατάλαβα ότι το λεκανοπέδιο κρύβει πολλές ακόμη ομορφιές. Ώρα να τις ανακαλύψουμε…
Το σχόλιο του Χρήστου: Εγώ αυτή τη φορά αντί για σχόλιο, λέω να σας πω ένα μυστικό. Έχει να κάνει με το πως ακριβώς θα βρείτε το μονοπάτι απ’ όπου θα ξεκινήσετε αυτήν την υπέροχη διαδρομή με τα υπέροχα φυσικά τοπία, την πλούσια βλάστηση και τα τρία πανέμορφα ξωκλήσια.Λένε ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Και παραλίγο να ακυρωθεί αυτή η όμορφη περιπέτεια διότι αρχικά δεν βρίσκαμε από που ξεκινάει το μονοπάτι.Ευτυχώς και η ομάδα ακολούθησε τις συμβουλές και … την αισιοδοξία μου και αισίως τα καταφέραμε.Λοιπόν το μυστικό είναι το εξής:Μετά το τελευταίο σπίτι του οικισμού που θα δείτε ανεβαίνοντας στα αριστερά, δεν θα προχωρήσετε τέρμα ευθεία αλλά λίγο πριν θα κάνετε δεξιά στο δρομάκι που οδηγεί σε ένα άνοιγμα και μετά θα κάνετε πάλι αριστερά.Από εκεί ξεκινάει το μονοπάτι.
Το σχόλιο των παιδιών : τα παιδιά δεν λένε ποτέ όχι για μια περιπέτεια, ειδικά αν έχουν και τους φίλους τους παρέα. Άλλα εφοδιάστηκαν με αυτοσχέδια μπαστούνια για να ανέβουν πιο γρήγορα τα ανηφορικά μονοπάτια, άλλα πειραματίστηκαν με τη φωτογραφική μηχανή, με αποτέλεσμα να μπουν και δικές τους φωτογραφίες σε αυτό το αφιέρωμα – όπως αυτή της Μαργαρίτας με τον μολυβένιο ουρανό και της Μαριλής με το εκκλησάκι του Αγίου Νικήτα – και άλλα επινόησαν τραγουδάκια για να τα βγάλουν πέρα με το κρύο, όταν άρχισε το χαλάζι. Όλα, πάντως, το διασκέδασαν…
Ιανουάριος 2021