Ιούλιος 2019
Οι καλοκαιρινές διακοπές το 2019 έκλεισαν με μία τριήμερη στάση στη Σίφνο – μας πήρε περίπου δυόμιση ώρες να φτάσουμε στο νησί από την Κίμωλο με συμβατικό πλοίο. Οι παραλίες της μπορεί να μη διεκδικούν βραβεία γραφικότητας και μοναδικότητας, αλλά είναι ιδανικές για παιδιά, καθότι όλες αμμουδιές με ομαλό βάθος. Μετά από επίπονη και επίμονη αναζήτηση για διαμονή, ήμασταν τυχεροί που βρήκαμε διαμέρισμα στον Μαΐστρο με πανοραμική θέα στον Πλατύ Γιαλό, καθώς εκτός του ότι είναι η πιο πολυσύχναστη παραλία του νησιού, διαθέτει και θαλάσσια σπορ, μεγάλο προσόν για τις οικογενειακές διακοπές. Επίσης, εδώ θα βρείτε εστιατόρια για όλα τα γούστα, ακόμη και διεθνή κουζίνα.
Παραλίες
Επειδή, όμως, εμείς σταθεροί σε ένα σημείο δεν μένουμε, από την πρώτη κιόλας μέρα αρχίσαμε να οργώνουμε το νησί. Πρώτος σταθμός η Χερρόνησος, ένα ψαροχώρι που, παρότι βρίσκεται στο βόρειο άκρο της Σίφνου, είναι ιδιαίτερα προστατευμένο από ανέμους λόγω του στενού κολπίσκου. Όση ώρα μείναμε εκεί, τα παιδιά επέλεξαν τις βουτιές από την αποβάθρα όπου δένουν οι ψαράδες τα καΐκια, ενώ εμείς κάναμε μία σύντομη επίσκεψη στο εκκλησάκι του Αγίου Πολύκαρπου.
Στην επιστροφή, μπήκαμε στον πειρασμό να στρίψουμε για τα Βρουλίδια που τον τελευταίο καιρό έχουν πάρει τα πάνω τους. Αν το τολμήσετε, πρέπει να ξέρετε εκ των προτέρων ότι ο χωματόδρομος, αν και βατός σε όλο του το μήκος, στο τελείωμά του είναι απότομος και ενδέχεται να δυσκολευτείτε να γυρίσετε το αυτοκίνητο, ενώ η παραλία έχει πολύ μεγάλα βότσαλα.
Μη στεναχωριέστε, πάντως. Οι επιλογές δεν τελειώνουν εδώ. Στην περιοχή του Φάρου (επίσημο λιμάνι του νησιού έως το 1883) θα πιάσετε με ένα σμπάρο… τρία τρυγόνια. Κοινώς, μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα στις τρεις διαδοχικές αμμουδιές του Φάρου, της Φασολούς και του Γλυφού. Κι αν ακόμα δεν έχετε ικανοποιηθεί, υπάρχει και η παραλία του Αποκοφτού, δίπλα σ’ένα από τα πιο γραφικά σημεία του νησιού, τη Χρυσοπηγή (1650). Πρόκειται για την πολιούχο της Σίφνου. Μάλιστα, δεν λείπουν κι εκείνοι που επιλέγουν τα βράχιά της για να κάνουν απλά ηλιοθεραπεία. Από την άλλη πλευρά του νησιού, η επιλογή ονομάζεται Βαθύ λόγω του κλειστού όρμου. Στην καρδιά του καλοκαιριού όμως θα χρειαστεί υπομονή για να βρείτε να παρκάρετε, γι’αυτό οι περισσότεροι αφήνουν τα οχήματά τους στον κεντρικό δρόμο. Τέλος, υπάρχει και η παραλία του λιμανιού (Καμάρες) με την ψιλή άμμο. Τα παιδιά τη λάτρεψαν γιατί όσο και να προχωρούσαν δεν βάθαινε με τίποτα.
Απογευματινοί περίπατοι
Ένα από τα απογεύματά μας το αφιερώσαμε στο Κάστρο, την παλιά πρωτεύουσα του νησιού που μας μετέφερε σε μια άλλη εποχή. Αυτή είναι η ιδανική ώρα για φωτογραφίες αλλά και για να μη ζεσταθείτε. Επειδή το Κάστρο θέλει περπάτημα.
Και στο εσωτερικό του, για να ανακαλύψετε τα σπίτια που συνδέονται με γεφυράκια, τα ελικοειδή σοκάκια, τις αρχαίες λότζιες (εισόδους) και την Παναγία την Ελεούσα (17ος αιώνας), αλλά και στο πλακόστρωτο περιφερειακό μονοπάτι που οδηγεί στο αγαπημένο μας σημείο, το εκκλησάκι των Επτά Μαρτύρων.
Αυτό πάνω στον βράχο που μοιάζει να επιπλέει στη θάλασσα. Αυτό που κοσμεί τα εξώφυλλα τουριστικών οδηγών και χαρτών για το νησί. Ούτε που μπορούμε να μετρήσουμε πόσες φωτογραφίες τραβήξαμε μέχρι να φτάσουμε στην εκκλησία που ανακαινιζόταν.
Ένας δεύτερος απογευματινός περίπατος περιελάμβανε το Στενό του Αρτεμώνα με τα παλιά αρχοντικά και τις λουλουδιασμένες αυλές. Από τις εκκλησίες που συναντήσαμε στο πέρασμά μας κάναμε στάση στην Παναγία της Κόγχης και στην Παναγία της Άμμου.
Εκεί θα δείτε μια σπάνια εικόνα της Παναγίας χωρίς το Θείο βρέφος με την ονομασία «Παναγία η Μοναχή». Από τα μοναστήρια του νησιού ξεχωρίζουν η «Παναγία στο Βουνό», το Μοναστήρι της Βρύσης και η Παναγία Φυρόγια. Εμείς το κεράκι μας το ανάψαμε και στα τρία.
Νυχτερινές εξορμήσεις και γεύσεις
Τα βράδια, πάλι, έχουν μία ονομασία, Απολλωνία. Η Χώρα, με την παραδοσιακή κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, βρίσκεται στο κέντρο του νησιού και το περίφημο Στενό της διαθέτει από εστιατόρια και καφετέριες μέχρι γλυκοπωλεία, μπαράκια και μπουτίκ. Την προσοχή μας, πάντως, τράβηξε με τη μία η κοσμοσυρροή έξω από το ουζομεζεδοκαφενείο του Δρακάκη που κοσμείται από φωτογραφίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Ρωτήσαμε και μας είπαν ότι είναι σημείο συνάντησης για όλες τις ηλικίες, ωστόσο για να αποφύγετε την πολύωρη αναμονή καλό είναι να επιλέξετε να το επισκεφθείτε απογευματινές ώρες ή έστω νωρίς το βραδάκι.
Τα παιδιά, ωστόσο, έδειξαν μεγάλη αδυναμία στα γλυκοπωλεία της Χώρας. Βάφλες, κρέπες, λουκουμάδες, οι μυρωδιές σε τραβούν από μόνες τους, αν κι εμείς οι μεγαλύτεροι προτιμήσαμε πιο παραδοσιακές γεύσεις. Οι επιλογές είναι πολλές. Αμυγδαλωτά κατσαρόλας και φούρνου, παστέλια, χαλβαδόπιτες. Κι επειδή ήταν δύσκολο να επιλέξουμε, πήραμε λίγο απ’όλα από το παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο του Γεροντόπουλου για να δοκιμάσουμε στο πρωινό.
Θα μας πείτε τώρα, «πόσο ακόμα θα γράψετε για φαγητά και γλυκά; Ταξιδιωτικό site είστε». Εμείς φταίμε που δεν το αναφέραμε από την αρχή. Η Σίφνος είναι το νησί των γεύσεων, των συνταγών, της μαγειρικής. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι από δω κατάγεται ο Νικόλαος Τσελεμεντές, με του οποίου τις συνταγές μάς μεγάλωσαν οι μαμάδες μας. Όρεξη να’χετε και να δοκιμάσετε ρεβιθάδα που ψήνεται όλη νύχτα σε πήλινο τσουκάλι, μαστέλο (αρνάκι μαγειρεμένο σε πήλινο σκεύος σε ξυλόφουρνο), ρεβιθοκεφτέδες, ενώ για τους μερακλήδες υπάρχει η μανούρα (σκληρό πικάντικο τυρί). Και δεν τελειώσαμε εδώ. Η μαγειρική τέχνη κορυφώνεται κάθε Σεπτέμβριο στο φεστιβάλ Τσελεμεντέ που οργανώνεται στον Αρτεμώνα. Εκεί, αντιπροσωπείες από τα νησιά των Κυκλάδων παρουσιάζουν τοπικές συνταγές, ενώ πρόβλεψη υπάρχει και για τα παιδιά από 6 έως 12 ετών. Ντύνονται με πολύχρωμους σκούφους και ποδιές και παίρνουν μέρος στα Τσελεμεντάκια που περιλαμβάνουν μαγειρικά παιχνίδια και διαγωνισμούς. Ουφ, σαν να μας έπιασε μια λιγούρα με όλα αυτά…
Η ματιά της Ελίτας : Το νησί διαθέτει παράδοση στην κεραμική τέχνη, με αποτέλεσμα να ξεχωρίζουν συνέχεια νέοι αγγειοπλάστες που δουλεύουν τον πηλό με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο. Λυπάμαι που δεν είχαμε τον χρόνο να επισκεφθούμε ένα εργαστήριο αγγειοπλαστικής για να γνωρίσουν από κοντά τα παιδιά αυτή την τέχνη…
Η ματιά του Χρήστου : Τη Σίφνο αλλιώς την είχα ονειρευτεί στο μυαλό μου. Πιο κοσμοπολίτικη τις νύχτες και περισσότερο γραφική την ημέρα στις παραλίες.
Και πάνω που πήγα να βαθμολογήσω στο μέτριο, ήρθε η στιγμή να επισκεφτούμε το Κάστρο. Την παλιά πρωτεύουσα και το εκκλησάκι των επτά μαρτύρων.
Η Vintage πλευρά του νησιού βρίσκεται ακριβώς εδώ και ήρθε κι έδεσε με αυτό ακριβώς που ονειρευόμουν.
Φωτογραφικό σκηνικό προς τη θάλασσα, αυθεντικός πολιτισμός στα σοκάκια, ηρεμία και ψυχική ανάταση.
Ε λοιπόν εγώ ερωτεύτηκα αυτήν ακριβώς την πλευρά του νησιού.
Αναμενόμενο, μου λέει η Ελίτα, αφού είσαι ο ορισμός του κλασσικού, του παραδοσιακού, του vintage.
Η ματιά των παιδιών :
Ρωτήσαμε τα παιδιά τί θυμούνται από τη Σίφνο και με μεγάλη ευκολία η Μαριλή απάντησε το Εκκλησάκι των Επτά Μαρτύρων – άλλωστε πρέπει να το φωτογραφίσαμε απ’όλες τις πιθανές γωνίες – ενώ ο Βαγγέλης ξεχώρισε τη θέα από το δωμάτιό μας – δεν είναι και λίγο να τρως κάθε μέρα πρωινό αγναντεύοντας τον Πλατύ Γυαλό!
Εκεί, πάντως, που συμφώνησαν αμέσως και οι δύο ήταν τα γλυκά του νησιού. Σε βαθμό που τώρα τρέχουμε να φτιάξουμε λουκουμάδες με μπόλικο μέλι και κανέλα γιατί οι νοστιμιές της Μαριαλένας από τη “Κρύπτη” στο Κάστρο μας πέφτουν λίγο μακρυά…