Είναι η μικρότερη φυσική λίμνη της Πελοποννήσου και από τις μικρότερες ολόκληρης της χώρας. Βλέπετε, η έκτασή της μόλις που φτάνει τα 83 στρέμματα! Κι αυτό είναι καλό γιατί μπορείτε σχεδόν να την περπατήσετε από τη μια άκρη στην άλλη.
Αλλά όσο ειδυλλιακή και ήρεμη μοιάζει, τόσο δραματικός ήταν ο τρόπος δημιουργίας της. Θα τα εξηγήσουμε όμως όλα με τη σειρά τους. Προς το παρόν, σας καλωσορίζουμε στη λίμνη Τσιβλού…
Για να απολαύσετε την πιο όμορφη λίμνη της Αχαΐας, θα πρέπει να ανεβείτε σε μεγάλο υψόμετρο. Συγκεκριμένα, στα 780 μετρα, στις πλαγιές του Χελμού. Γι’αυτό οπλιστείτε με υπομονή, μιας και από την Ακράτα και για 25 χιλιόμετρα οι στροφές είναι συνεχείς. Το αποτέλεσμα, όμως, θα σας ανταμείψει.
Γιατί η λίμνη βρίσκεται φωλιασμένη σε ένα καταπράσινο τοπίο, καλά κρυμμένη μέχρι την τελευταία στιγμή από τα μάτια των επισκεπτών. Περιτριγυρισμένη από πυκνό δάσος και πιο ορεινή από τις περισσότερες λίμνες στη χώρα μας, σας καλεί να εξερευνήσετε κάθε της γωνιά.
Αφού αφήσετε το αυτοκίνητό σας στο χωμάτινο πάρκινγκ, κατεβείτε το μονοπάτι μέχρι τις απότομες όχθες της. Προσοχή γιατί σε κάποια σημεία είναι όντως πολύ απότομη η κατάβαση.
Μη μείνετε όμως σε ένα σημείο. Κάντε τον γύρο της λίμνης από το μονοπάτι και δεν θα χάσετε. Εκτός από την αναζωογόνηση που θα νιώσετε περπατώντας μέσα στη φύση, υπάρχουν ξύλινοι πάγκοι και κιόσκια, ιδανικά σημεία για πικ νικ και παιχνίδι. Επειδή, όμως, είναι λίγα και τα Σαββατοκύριακα ο κόσμος πολύς, εναλλακτικά μπορείτε να καθήσετε κάτω από κάποιο δέντρο.
Στο ξέφωτο που θα συναντήσετε, την προσοχή των παιδιών τράβηξε η κούνια που κρέμεται από μια καρυδιά, όπως μας πληροφορεί η ταμπέλα. Αμέτρητες οι φωτογραφίες που βγάλαμε, αλλά για την αποφυγή ατυχημάτων εσείς οι μεγάλοι μην αφεθείτε να καθήσετε ανέμελοι. Είναι αρκετά λεπτό το κλαδί που τη συγκρατεί.
Οι πιο οργανωμένοι φέρνουν μαζί τους ποδήλατα, ενώ κι εμείς υποσχεθήκαμε ότι την επόμενη φορά θα δοκιμάσουμε κωπηλασία ή κανό καγιάκ. Ναι, ναι. Σε αυτή τη μικρή ορεινή λίμνη υπάρχει η δυνατότητα για όλες αυτές τις δραστηριότητες.
Ακόμα και για κολύμπι, αν είναι καλοκαίρι, μιας και τα νερά της είναι πεντακάθαρα, γαλήνια αλλά και αρκετά βαθιά (περίπου 77μ.). Προσοχή μόνο αν την επισκεφθείτε χειμώνα με χιόνι, γιατί η πρόσβαση μπορεί να γίνει δύσκολη.
Οι πιο… χαλαροί πάλι, δεν έχετε παρά να επισκεφτείτε το ταβερνάκι δίπλα στις όχθες της λίμνης, ακολουθώντας τις ταμπέλες που γράφουν προς τον “Παράδεισο”, ενώ ακόμα και για όσους το μετανιώσουν τελευταία στιγμή και θέλουν κάτι να φάνε ή να πιουν φεύγοντας, υπάρχει η οικογενειακή ταβέρνα το «Πέτρινο».
Α, να μην το ξεχάσουμε. Κάτι σας χρωστάμε για τον βίαιο τρόπο δημιουργίας αυτής της λίμνης που μετρά κάτι παραπάνω από 100 χρόνια ζωής. Συγκεκριμένα, προήλθε από τη μεγάλη κατολίσθηση που συνέβη τον Μάρτιο του 1913 και η οποία παρέσυρε χιλιάδες τόνους χώματος και βράχων.
Το αποτέλεσμα ήταν να εξαφανιστεί κυριολεκτικά το χωριό Συλίβαινα (ευτυχώς είχαν προλάβει να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους οι κάτοικοι), ενώ καταπλακώθηκε τοχωριό Τσιβλός, από το οποίο πήρε την ονομασία της και η λίμνη που αποτελείται από τα νερά του ποταμού Κράθη, τα οποία εγκλωβίστηκαν στη φυσική αυτή λεκάνη. Οι ντόπιοι την αποκαλούν και Μαυρολίμνη για το κακό που προξένησε.
Γύρω και κοντά στη λίμνη υπάρχουν τα χωριά Περιστέρα και Αγία Βαρβάρα. Εκεί όμως που αξίζει να κάνετε στάση είναι η Ζαρούχλα. Ένα γραφικό χωριό, πνιγμένο στα έλατα και τις καστανιές, με πέτρινα σπίτια.
Δίπλα στην εκκλησία του χωριού ξεχωρίζει ο πύργος του Χαραλάμπη. Ήταν προύχοντας της περιοχής και από νωρίς εντάχθηκε στη Φιλική Εταιρεία, με στόχο την απελευθέρωση της πατρίδας από τους Τούρκους. Από τους πρωτεργάτες της Επανάστασης, όπως διαβάσαμε στην ενημερωτική πινακίδα, πολιόρκησε τον Ιμπραήμ Πασά Αρναούτογλου ο οποίος παραδόθηκε, ενώ συμμετείχε σε πολλές μάχες, στο Σαραβάλι, στο Πουρναρόκαστρο και στην πολιορκία της Πάτρας.
Τα τελευταία χρόνια το χωριό έχει εξελιχθεί σε ένα από τα πιο δημοφιλή θέρετρα της ορεινής Πελοποννήσου. Γι’αυτό και τις αργίες και τα Σαββατοκύριακα γίνεται το αδιαχώρητο στις παραδοσιακές ταβέρνες και τα καφέ του, ενώ υπάρχουν και μαγαζάκια που πωλούν τοπικά προϊόντα.
Με έκπληξη, μάλιστα, μάθαμε ότι η Ζαρούχλα διαθέτει και jazz bar. Ονομάζεται “στο Ρέμα” και στεγάζεται σε ένα ξύλινο σπίτι από κορμούς δέντρων, απόλυτα ταιριαστό με το τοπίο. Θα το βρείτε δίπλα στο ποταμάκι Κράθη που σας συντροφεύει με το κελάρυσμά του στη βόλτα σας στο χωριό .
Κι αν αναρωτηθείτε από πού έρχονται όλες αυτές οι γουρούνες που σε πολλές περιπτώσεις τις οδηγούν παιδιά, σας πληροφορούμε ότι είναι από την κοντινή φάρμα “Νύμφες” με ποικίλες δραστηριότητες για τους μικρούς μας φίλους. Από τις εκκρεμότητες που αφήσαμε και θα μας φέρουν ξανά πίσω.
Και όχι μόνο. Αφήσαμε ακόμη ανεξερεύνητο και έναν καταρράκτη λίγο έξω από το χωριό Σόλος. Ακολουθώντας την πινακίδα από τον κεντρικό δρόμο, φθασαμε στις όχθες του ποταμού, αλλά λόγω χειμώνα δεν καταφέραμε να φθάσουμε μέχρι τέλους. Ραντεβού και πάλι την άνοιξη…
