Σίγουρα δεν είναι το πιο διάσημο ούτε το πιο διαφημισμένο της βρετανικής πρωτεύουσας, αλλά για κάποιο λόγο σε αυτό αισθανθήκαμε πιο άνετα από οπουδήποτε αλλού. Ίσως γιατί δίπλα μας είχαμε Λονδρέζους που έκαναν διάλειμμα από τη δουλειά τους, μαμάδες που έβγαζαν βόλτα με το καρότσι τα μικρά τους και νέους που γυμνάζονταν. Με απλά λόγια γίναμε για λίγο ένα με τους κατοίκους της πόλης.
Από το διαδίκτυο μάθαμε ότι το περίπου 220 στρεμμάτων Holland park ανήκε στο παρελθόν στο Cope Castle, μία μεγάλη έπαυλη του 17ου αιώνα που αργότερα ονομάστηκε Holland House λόγω του δεύτερου ιδιοκτήτη, ο οποίος ήταν ο πρώτος άνθρωπος στη Βρετανία που καλλιέργησε ντάλιες.
Η έπαυλη και ο περιβάλλον χώρος υπέστη σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, μετά το τέλος του οποίου μετατράπηκε στο καταπληκτικό πάρκο που επισκέπτονται καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι.
Μπήκαμε στο πάρκο για να ξεκουραστούμε από το πολύωρο tour στα αξιοθέατα του Λονδίνου, και χάσαμε την αίσθηση του χρόνου. Περπατήσαμε ανάμεσα σε πανύψηλα δέντρα, ταΐσαμε τα σκιουράκια, χαζέψαμε τα σιντριβάνια, αλλά εκεί που ξεχαστήκαμε τελείως ήταν στους γιαπωνέζικους κήπους.
Φτιάχτηκαν το 1992, στη διάρκεια του Ιαπωνικού φεστιβάλ και τραβούν την προσοχή όλων των επισκεπτών με τη λιμνούλα που είναι γεμάτη με κυπρίνους, τη γεφυρούλα στη βάση του μικρού καταρράκτη και τους σφένδαμους που τον περικυκλώνουν.
Από κει περιπλανηθήκαμε στους ανθισμένους κήπους με τις τριανταφυλλιές και τις κερασιές, στα ξέφωτα που είναι ιδανικά για ποδήλατο, ενώ θαυμάσαμε τα παγώνια που κυκλοφορούσαν ανυποψίαστα ανάμεσα στους πεζούς.
Στη μία πλευρά του πάρκου συναντήσαμε αθλητικές εγκαταστάσεις, από τερέν του τένις μεχρι γήπεδα κρίκετ, και στην άλλη άγρια λουλούδια και ψηλά δεντρα λες και ήμασταν σε δάσος.
Κι όση ώρα περπατούσαμε στο πάρκο, φωτογραφηθήκαμε στο άγαλμα του “Walking man” και του Λόρδου Holland, ενώ η εικόνα συμπληρώνεται από μια τεράστια υπαίθρια σκακιέρα, ένα καρουζέλ, μία παιδική χαρά, μία εναέρια τροχαλία, μια τεράστια τραμπάλα και εναν ξεχωριστό παιδότοπο για τα πιο μικρά παιδακια.
Και για όσους χρειάζονται ένα διάλειμμα από το… διάλειμμα, υπάρχει το καφέ του πάρκου, ενώ, αν βρεθείτε στο Λονδίνο καλοκαίρι, προγραμματίστε να παρακολουθήσετε κάποια από τις συναυλίες που διοργανώνονται στη βεράντα του Holland House. Λένε ότι η αίσθηση είναι τελείως διαφορετική.
Εμείς, πάλι, που βρεθήκαμε εκεί αρχές φθινοπώρου, λατρέψαμε τους χρωματισμούς των δέντρων. Σαν να ήμασταν μέρος ενός τεράστιου πίνακα ζωγραφικής…