Πετώντας χαρταετό στην Αίγινα

Η Αίγινα αποτελεί σταθερή επιλογή για τους εκδρομείς της Καθαράς Δευτέρας, αφού περιλαμβάνεται σχεδόν σε όλα τα σχετικά αφιερώματα με κοντινούς προορισμούς για το τριήμερο. Για εμάς όμως είναι κάτι σαν το δεύτερο σπίτι μας.

Συνήθως, οι επισκέπτες στέκονται στην Κολώνα και πετάνε τον χαρταετό με θέα τον αρχαιολογικό χώρο και την παραλία με τα πευκάκια. Βολεύει, άλλωστε, γιατί λίγο αργότερα θα κατακλύσουν τα παραθαλάσσια ουζερί της πόλης για τα παραδοσιακά σαρακοστιανά.

Εμείς, πάλι, προτιμάμε να πετάμε τον χαρταετό και να μας βρέχει το κύμα – που λέει ο λόγος δηλαδή. Έτσι, επιλέγουμε την παραλία του Μαραθώνα που αυτή την εποχή είναι ελεύθερη από ξαπλώστρες, μιας και όλα τα μαγαζιά είναι κλειστά, και γι’αυτό τον λόγο διαθέτει άφθονο χώρο.

Αλλά, για να ανεβάσουμε και τον βαθμό δυσκολίας, δεν πετάμε όποιον χαρταετό να’ναι. Η οικογένεια έχει παράδοση να φτιάχνει τον δικό της, κάτι που απαιτεί πολύ χρόνο, προσπάθεια και γνώσεις, αν θέλετε να τον δείτε να φτάνει ψηλά.

Δύο ολόκληρες μέρες χρειάστηκε ο Χρήστος με τον παππού Βαγγέλη για να ολοκληρώσουν την κατασκευή του χαρταετού. Τρία πηχάκια από ξύλο, πολύχρωμες κόλλες χαρτί, γερός σπάγκος, κολλητική ταινία και πολλά περιοδικά ή εφημερίδες για την ουρά. Αυτά θα χρειαστείτε και πολλή υπομονή βέβαια.

Αλλά δεν είναι τόσο τα υλικά, όσο το σωστό μέτρημα και η λεπτομέρεια που κάνουν τη διαφορά. Ώρες ατελείωτες απαιτούνται για την κατασκευή του. Χαλάλι, όμως, γιατί το αποτέλεσμα μάς αποζημείωσε. Κανένας χαρταετός δεν έφτασε τόσο ψηλά στην Αίγινα εκείνη τη χρονιά (2013) όσο ο δικός μας. Ήταν τόση η δύναμή του που μας τράβαγε από τα χέρια την καλούμπα. Για να μην πούμε για τη χαρά και την έξαψη των παιδιών, καθώς αυτή ήταν η πρώτη φορά που γνώριζαν το έθιμο.

Τώρα θα μας ρωτήσετε “γιατί δεν αγοράζαμε απλά έναν έτοιμο χαρταετό να μην ταλαιπωρούμαστε κιόλας”; Όμως αυτή η διαδικασία είναι που μας έκανε να θυμόμαστε τη συγκεκριμένη Καθαρά Δευτέρα ακόμα πιο έντονα.