Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη χαλβά (σησαμένιος ή του μπακάλη, φαρσάλων ή σαπουνέ, ο περσικός και ο τούρκικος κετέν κλπ). Για τον μικρασιατικό ελληνισμό όμως, ο βασιλιάς, χωρις καμία αμφιβολία είναι ο σιμιγδαλένιος χαλβάς στη Πολίτικη ή στην Σμυρνέικη εκδοχή.
Αποφασίσαμε να μοιραστούμε μαζί σας τη μυστική μικρασιάτικη συνταγή που θυμόμαστε από παιδιά όταν οι γονείς μας έφτιαχναν το εκπληκτικό αυτό γλύκισμα. Άλλωστε, αυτό ακριβώς σημαίνει στα αραβικά η λέξη χαλβάς: γλύκισμα
Ενα γλύκισμα που κάποτε δεν έλειπε από κανένα σπίτι στην Πόλη.
Και παρότι είναι βασικά νηστίσιμη συνταγή (περιέχει μόνο λάδι), τον σιμιγδαλένιο χαλβά οι Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη τον έφτιαχναν σε κάθε ευκαιρία για γιορτή.
Η βασική συνταγή που θα σας πούμε περιλαμβάνει ουσιαστικά 4 μόνο υλικά. Υπήρχαν φυσικά πολλές παραλλαγές με προσθήκη γάλακτος, βούτυρου ή και άλλων υλικών.
Ας δούμε όμως τη “μυστική” συνταγή και ας ξεκινήσουμε με τα υλικά
Θα χρειαστούμε:
Υλικά για το Σιρόπι:
1.5 Φλιτζάνια Ζάχαρη
0.5 Φλιτζάνι Μέλι
5 Φλιτζάνια Νερό
1 Κουταλάκι Κανέλα
1 κουταλάκι γαρύφαλλο τριμένο (ή καρφάκια να βράσουν και τα αφαιρείτε μετά)
Λίγο χυμό λεμονιού
Υλικά Χαλβάς:
1 Φλυτζάνι ελαιόλαδο
3 Φλυτζάνια Σιμιγδάλι Χονδρό (περίπου 500 γραμμάρια)
Χρησιμοποιούμε μόνο ελαιόλαδο καλής ποιότητας και ποτέ σπορέλαιο. Επίσης το Σιμιγδάλι θα πρέπει να είναι χονδρό. Μπορεί να γίνει και με ψιλό σιμιγδάλι αλλά η γεύση θα είναι διαφορετική και θα λασπώνει. Εμείς επιδιώκουμε την αγαπημένη σπυρωτή υφή με τους κόκκους του σιμιγδαλιού να “σκάνε” στο στόμα.
Βράζουμε το νερό, τη ζαχαρη, το μέλι και τα μυρωδικά για 2-3 λεπτά
Σε άλλη βαθιά κατσαρόλα (έχει σημασία για να μην καούμε) βάζουμε το λάδι να κάψει. Ρίχνουμε λίγο λίγο το σιμιγδάλι ανακατεύοντας διαρκώς με ξύλινη κουταλα ώσπου να ροδίσει. Ρίχνουμε σταδιακά το σιρόπι Βράζουμε κι ανακατεύουμε διαρκώς μέχρι να απορροφηθεί το σιρόπι. Το βάζουμε σε φόρμα και απλώνπυμε. Τέλος πασπαλίζουμε με κανέλα.
Προσοχή, το μίγμα αναπτύσει μεγάλες θερμοκρασίες. Καίει και πετάει (φοράμε γάντι αν χρειαστεί).
Κατά την παρασκευή πρέπει να ανακατεύουμε διαρκώς διότι είναι πολύ εύκολο να καεί (να πιάσει στην κατσαρόλα). Χρειάζεται αρκετή δύναμη και προσπάθεια. Αυτός είναι και ο λόγος που συνήθως σε αυτό το γλυκό βοηθούν παραδοσιακά οι άντρες του σπιτιού. Ειδικός φυσικά θεωρείται ο Χρήστος.
Επιπλέον μυστικά δεν υπάρχουν. Ανάλογα με τις προτιμήσεις σας άλλωστε θα τον παρασκεύασετε με μικρές διαφορές σε γευση και σε εμφάνιση. Υπάρχουν και πολλές ακόμα παραλλαγές όπου μπορείτε να προσθέσετε καρύδια, αμύγδαλα, σταφίδες, κουκουνάρι ή διαφορα αρωματικά όπως ροδόνερο ή βανίλια.
Για εμάς όμως το μυστικό βρίσκεται στην απλότητα.Και πάντα το μυαλό μας θα ταξιδεύει στην Πόλη και οι γεύσεις κι οι μυρωδιές θα μας θυμίζουν τη Λωξάνδρα.
Συνοδεύει ιδανικά τον ελληνικό καφέ. Δοκιμάστε να τον παρασκευάσετε και καλή επιτυχία. Είναι θρεπτικός έτσι κι αλλιώς με εξαίρεση τη ζάχαρη. Αλλά μην σας απασχολεί. Απολαύστε χωρίς ενοχές.
Άλλωστε ο Χρήστος έχει υιοθετήσει και χρησιμοποιεί συχνά τη φράση:
“Την ομορφιά στη ζωή δεν την δίνουν τα απαραίτητα, τη δίνουν τα περιττά”