Δεν είναι στην Έδεσσα ή στη Νέδα, ούτε καν στον Δρυμώνα.
Για να σας βοηθήσουμε, οι συγκεκριμένοι καταρράκτες βρίσκονται στη Βοιωτία – ναι, μόλις μιάμιση ώρα από την Αθήνα. Πρόκειται για τους καταρράκτες της Πέτρας, αλλά μη στεναχωριέστε, αν δεν τους ξέρετε.
Άλλωστε και από ένα σύντομο γκάλοπ που κάναμε στο facebook εισπράξαμε όλες τις πιθανές και απίθανες απαντήσεις αλλά όχι τη σωστή. Και τώρα θα μας πείτε «και πού είναι η Πέτρα, καλέ;». Λίγο έξω από την Αλίαρτο.
Θα περάσετε μέσα από το χωριό της Πέτρας και δίπλα από την εκκλησία θα πάρετε ένα στενό ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Μετά από μερικές στροφές, θα διακρίνετε στο βάθος τον καταρράκτη. Ο δρόμος γίνεται βατός χωματόδρομος και οδηγεί σε ένα πλάτωμα όπου αφήνετε το αυτοκίνητό σας.
Οι κάτοικοι λένε ότι πρόκειται για τον πιο ψηλό καταρράκτη της χώρας, αλλά εμείς όρκο δεν παίρνουμε. Όπως και να’χει όμως το σκηνικό είναι άκρως εντυπωσιακό.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για τρεις καταρράκτες, τον κεντρικό που πέφτει με ορμή στους πρόποδες του Ελικώνα, μαζεύεται σε ένα φυσικό κοίλωμα ανάμεσα σε βράχια και μετά ξαναπέφτει, σχηματίζοντας δύο μικρότερους καταρράκτες, κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια σας.
Το σκηνικό συμπληρώνουν πλατάνια, ξύλινα κιόσκια, γεφυράκια και βρύσες, καθώς ο δήμος Αλιάρτου προχώρησε τα τελευταία χρόνια σε ανάπλαση του χώρου.
Εμείς βρεθήκαμε εκεί την Πρωτομαγιά και είδαμε μάλιστα ότι τη συγκεκριμένη μέρα στήνεται κανονικό γλέντι από τις τοπικές αρχές και τους κατοίκους.
Φεύγοντας, κάναμε στάση στους κήπους της Αλιάρτου πάνω στην παλαιά εθνική Αθηνών – Λαμίας. Είναι βοτανολογικοί κήποι 110 στρεμμάτων Αγγλικού τύπου, μέσα στους οποίους βρίσκονται αγροτοβιομηχανικά κτίσματα, κατοικίες, μύλοι, στάβλοι, αποθήκες και κτίρια διοίκησης του 19ου αιώνα που κατασκεύασε η αγγλική εταιρεία αποξήρανσης της Κωπαΐδας και τα οποία έχουν κηρυχθεί διατηρητέα με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού.
Ωστόσο, η εγκατάλειψη της έκτασης είναι εμφανής σε όλους τους χώρους, ενώ αδέσποτα ζώα δυσκολεύουν τους επισκέπτες.
Από εκεί ανηφορήσαμε στην ανατολική πλευρά του Ελικώνα για τη Μονή Ευαγγελίστριας (12 χιλ. από την Αλίαρτο). Χτίστηκε τον 12ο αιώνα – μη σας μπερδεύει η όψη της γιατί έχει ανακαινιστεί – και κατά την Τουρκοκρατία φιλοξένησε κρυφό σχολείο.
Όπως μας είπαν οι μοναχές, στο μοναστήρι βρέθηκε μια σπάνια κρύπτη στην οποία μπορούσε να μπει κανείς μόνο κάτω από το σημείο όπου βρισκόταν η Αγία Τράπεζα.
Η κρύπτη είναι αφιερωμένη στην Αγία Τριάδα και φιλοξενούσε όχι μόνο τους μικρούς μαθητές αλλά και τα κειμήλια της μονής που έπρεπε να προφυλαχθούν.
Ιδανικό τέλος γι’αυτή τη μονοήμερη εκδρομή ήταν η χαλαρή επίσκεψη στη λίμνη Μουσών στην Άσκρη.
Είναι ένα πάρκο με τεχνητή λιμνούλα, τραπέζια για πικ νικ και μια όμορφη καφετέρια για να απολαύσετε τον καφέ σας, απολαμβάνοντας τη θέα στον κάμπο και στα βουνά.
Τα παιδιά απόλαυσαν ιδιαίτερα τη βόλτα με τα άλογα που διαθέτει ο χώρος, κλείνοντας με τον καλύτερο τρόπο την εκδρομή μας στον τόπο κατοικίας των Εννέα Μουσών…
