Εσείς άραγε έχετε επισκεφθεί τη λίμνη Μαραθώνα; Μη βιαστείτε να απαντήσετε θετικά γιατί δεν εννοούμε το φράγμα που μαζεύει πλήθος κόσμου κάθε Σαββατοκύριακο. Αναρωτιόμαστε αν έχετε περπατήσει δίπλα στη λίμνη, αν έχετε μυρίσει τα λουλούδια που φυτρώνουν στις όχθες της, αν έχετε αγγίξει το νερό της…
Χρόνια το σκεφτόμασταν και επιτέλους ήρθε η ώρα που έγινε πράξη. Σε ημέρα αργίας αρχές Μαΐου κι ενώ όλοι έσπευσαν στις παραλίες λόγω υψηλών θερμοκρασιών, εμείς μαζί με καλή παρέα ψηφίσαμε πεζοπορία στη λίμνη.
“Από ποιο σημείο την προσεγγίζουμε;”, θα ρωτήσετε εύλογα. Λοιπόν, ερχόμενοι από τον Άγιο Στέφανο κι ενώ οδηγούμε στη λεωφόρο Μαραθώνος, περίπου 4 χιλιόμετρα πιο κάτω βλέπουμε πινακίδα που μας οδηγεί στην Αγία Τριάδα. Στρίβουμε αριστερά και ακολουθούμε τον βατό χωματόδρομο.
Ευτυχώς, δεν υπάρχει κίνδυνος να μπερδευτούμε, καθώς στην πορεία βρίσκουμε δύο ταμπέλες για το εκκλησάκι. Εδώ είναι η πρώτη μας στάση. Αφήνουμε το αυτοκίνητο και διαβάζουμε στην πινακίδα ότι πρόκειται για ναό του 17ου αιώνα.
Το καλύτερο όμως δεν σας το είπαμε ακόμη. Η θέα στη λίμνη είναι συγκλονιστική! Κάποιοι από την παρέα λένε ότι μοιάζει με τη λίμνη Πλαστήρα κι άλλοι πως έχει κάτι από τον αέρα της Ελβετίας. (Ποια Ελβετία, βρε παιδιά; Μεταξύ μας, η θέα είναι πολύ καλύτερη).
Ο χώρος διαθέτει πολλά παγκάκια για τους ρομαντικούς που θέλουν να αγναντεύουν με τις ώρες και πολύ ελεύθερο χώρο για να παίξουν τα παιδιά. Βαγγέλης και Δημήτρης επιχειρούν να στήσουν αυτοσχέδιο μπάρμπεκιου με τα ξύλα που βρίσκουν στην περιοχή – χωρίς να ανάψουν φωτιά εννοείται – Μαριλή, Ειρήνη, Ελένη και Μαργαρίτα επιδίδονται σε μαραθώνια φωτοφράφιση του τοπίου, ενώ οι μεγαλύτεροι της παρέας προσπαθούν να φτιάξουν μαγιάτικα στεφάνια.
Από την εκκλησία αρχίζει και ο χωματόδρομος που φτάνει μέχρι τη λίμνη (1,3 χιλιόμετρα). Εμείς, επειδή δεν ήμασταν σίγουροι αν είναι βατός, ξεκινάμε από δω την πεζοπορία, ενώ υπάρχει κι ένα μικρό απότομο μονοπάτι από το οποίο κόβει κανείς αρκετό δρόμο.
Στα μισά της πορείας βγαίνουμε σε ένα ξέφωτο κι εκεί επιλέγουμε τον δρόμο στα δεξιά. Αρχίζουμε να κατηφορίζουμε και η θέα γίνεται όλο και πιο μαγευτική.
Μέχρι που φτάνουμε μπροστά σε μία σιδερένια περίφραξη. Εδώ αφήνουν υποχρεωτικά τα οχήματά τους ακόμη κι όσοι έχουν επιλέξει να τα πάρουν μαζί τους. Μπροστά μας είναι οι εγκαταστάσεις της ΕΥΔΑΠ.
Μας καλωσορίζει ο ήχος του τρεχούμενου νερού και των πουλιών που κελαηδούν στα ψηλά πλατάνια που προσφέρουν απλόχερα τη δροσιά τους. Έχουμε φτάσει πια δίπλα στη λίμνη και δεν πιστεύουμε την ομορφιά του τοπίου.
Σαν φιορδ το νερό της εισχωρεί στην ξηρά δημιουργώντας την αίσθηση ενός πλημμυρισμένου φαραγγιού.
Οι φωτογραφικές μηχανές παίρνουν φωτιά, αλλα η ομορφιά δύσκολα αποτυπώνεται ψηφιακά. Ποιος θα το έλεγε ότι ενώ φεύγουμε μακρινά ταξίδια, υπάρχει δίπλα μας τόση γραφικότητα!
Οι δρόμοι που μπορούμε να ακολουθήσουμε είναι δύο. Στην αρχή προχωράμε στα αριστερά δίπλα στη λίμνη, αλλά μετά από κάνα τέταρτο ο δρόμος αρχίζει να απομακρύνεται από την όχθη. Οπότε επιστρέφουμε και παίρνουμε τον δρόμο προς το φράγμα.
Χωρίς υπερβολή, έχουμε την αίσθηση ότι βρισκόμαστε σε ένα από τα καταπράσινα νησιά των Σποράδων και πως ψάχνουμε κάποια παραλία. Η ζέστη έχει αρχίσει να μας εξαντλεί και αποφασίζουμε να γυρίσουμε πίσω. Άλλωστε, οι άνθρωποι της ΕΥΔΑΠ που συναντήσαμε μας είπαν ότι δεν επιτρέπεται να φτάσουμε μέχρι το φράγμα από αυτό τον δρόμο.
Και δεν είναι η μόνη απαγόρευση που ισχύει, καθώς στη λίμνη δεν επιτρέπεται, επίσης, η κολύμβηση, το κυνήγι, η ιστιοπλοΐα και άλλες ψυχαγωγικές δραστηριότητες. Ωστόσο, λύσεις για αθλητισμό υπάρχουν, όπως η ποδηλασία, γι’αυτό δεν είναι λίγοι εκείνοι που επισκεπτονται την περιοχή με το mountain bike τους.
Επιστρέφοντας, δεν μπορούμε να αντισταθούμε σε μια επίσκεψη στο φράγμα, παρά την κοσμοσυρροή. Πάντως, αν δεν θέλετε να μπερδευτείτε με τα πλήθη, προτιμήστε να βγάλετε φωτογραφίες από τα ξύλινα περίπτερα που έχουν τοποθετηθεί στο ύψωμα πριν από το φράγμα. Η θέα κόβει την ανάσα, ενώ είναι ιδανικό σημείο και για πικ νικ.
Πριν φύγουμε, ψάχνουμε την ιστορία του φράγματος και μαθαίνουμε ότι κατασκευάστηκε πριν από 92 χρόνια και για την εποχή του ήταν ένα πραγματικό επίτευγμα.
Σχεδόν 2.000 εργάτες απασχολήθηκαν επί τρία χρόνια από την αμερικανική εταιρεία ΟΥΛΕΝ, ενώ ιδιαίτερη εντύπωση προκαλεί η επενδυση του τοξωτού φράγματος από πεντελικό μάρμαρο, όμοιο με αυτό που χρησιμοποιήθηκε για τον Παρθενώνα!