Είναι η περιοχή που πρωταγωνιστεί κάθε χειμώνα στα δελτία ειδήσεων και ο λόγος είναι απλός. Οι πυκνές χιονοπτώσεις που σημειώνονται λόγω του όρους Δίρφη που κυριαρχεί στο κέντρο της Εύβοιας και τραβάει σαν μαγνήτης τα σύννεφα χιονιού.
Στη Στενή Ευβοίας βρεθήκαμε, λοιπόν, μια Κυριάκη του Φλεβάρη, αλλά το καλό μ’αυτό το μέρος είναι ότι αποτελεί ιδανικό σκηνικό για εκδρομές όλες τις εποχές του χρόνου, καθώς έχει και ένα διαφορετικό πρόσωπο να σου παρουσιάσει κάθε φορά.
Η πρόσβαση από την Αθήνα εύκολη και γρήγορη, γι’αυτό και τα Σαββατοκύριακα το χωριό πλημμυρίζει από κόσμο. Από τη Χαλκίδα παίρνουμε το δρόμο προς Νέα Αρτάκη κι εκεί έχουμε το νου μας, διότι σε μία κεντρική διασταύρωση θα πρέπει να προσέξουμε καλά για να διακρίνουμε την πινακίδα που γράφει Καθενοί, Στενή, Στρόπωνες.
Στρίβουμε δεξιά, αρχίζουμε να ανηφορίζουμε και σε 25 χιλιόμετρα φτάνουμε πρώτα στην Κάτω Στενή και στη συνέχεια στην Άνω. Συνολικά, υπολογίστε κάτι παραπάνω από μιάμιση ώρα από την Αθήνα.
Φτάνοντας στον οικισμό, διαπιστώσαμε ότι τον διασχίζει ένα ορμητικό ποτάμι. Έτσι, όπου και να περπατήσαμε, μας συντρόφευε ο ήχος από τα γάργαρα νερά του. Άλλωστε, από τη Δίρφη ξεκινούν τα δύο μεγαλύτερα ποτάμια της Εύβοιας, ο Μεσσάπιος και ο Λήλας.
Δεν είναι, λοιπόν, περίεργο που η Στενή διαθέτει 43 πέτρινες βρύσες. Δεν προλάβαμε φυσικά να τις δούμε όλες, αλλά ξεκινήσαμε την εξερεύνηση, όπως και οι περισσότεροι, από τη “Βρύση του Γιατρού”. Πρόκειται για μία ειδυλλιακή τοποθεσία με τρεχούμενα νερά και φυσικά τη γνωστή σκεπαστή πέτρινη βρύση “του γιατρού”.
Μη διστάσετε ν’αφήσετε το αυτοκίνητο εδώ και να κατεβείτε στη ρεματιά. Θα αγαλλιάσει η ψυχή σας από την ομορφιά του τοπίου και επιπλέον θα βγάλετε και μερικές φωτογραφίες επιπέδου καρτ ποστάλ με τα αμέτρητα πλατάνια να απλώνονται γύρω σας. Μπορεί τον χειμώνα να είναι γυμνά από φύλλα, αλλά, αν επισκεφθείτε την περιοχή άνοιξη ή καλοκαίρι, θα εκτιμήσετε ιδιαίτερα τη σκιά που θα προσφέρουν.
Αφού παίξαμε στην όχθη του ποταμού, αγγίξαμε τα παγωμένα του νερά – στην πραγματικότητα νιώσαμε τα δάχτυλά μας να κρυσταλλιάζουν – και χαϊδέψαμε ένα συμπαθέστατο γαϊδουράκι, ανεβήκαμε πάλι στον κεντρικό δρόμο.
Εκεί, βρεθήκαμε μπροστά σε ένα μικρό παζάρι (στήνεται τα Σαββατοκύριακα) με παραδοσιακά προϊόντα, όπως γλυκά του κουταλιού, μέλι, φρούτα, καρύδια, κάστανα, ρόδια, τσάι του βουνού, ρίγανη, χυλοπίτες, χύμα κρασί κ.α. και η αλήθεια είναι ότι δύσκολα αντιστέκεσαι στον πειρασμό να δοκιμάσεις αυτές τις τοπικές γεύσεις.
Απ’αυτό το σημείο, αν συνεχίσετε με το αυτοκίνητο, θα διαπιστώσετε ότι ο δρόμος χώνεται μέσα στο αισθητικό δάσος με καστανιές, πεύκα, έλατα, πλατάνια και πολλά άλλα είδη, ενώ γύρω απλώνεται ένα δίκτυο μονοπατιών δεκάδων χιλιομέτρων που προσφέρουν στον πεζοπόρο τη δυνατότητα να προσεγγίσει τοποθεσίες ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Μάλιστα, οδηγώντας μόλις 9 χλμ. από το χωριό φτάνετε στο ορειβατικό καταφύγιο Δίρφης (Υψόμετρο 1.150) “Μιχάλης Νικολάου”.
Και επειδή βρίσκεστε στο χωριό των καλοφαγάδων – και να μη σας το λέγαμε, θα το καταλαβαίνατε από την τσίκνα που καλύπτει την περιοχή – δεν μπορεί να φύγετε χωρίς ενά καλό φαγοπότι.
Εδώ είναι η χαρά των κρεατοφάγων, καθώς στα ταβερνάκια της Στενής στήνονται σούβλες με κοντοσούβλια, κοκορέτσια, ακόμα και αρνιά. Εμείς προτιμήσαμε το υπερυψωμένο μπαλκονάκι της ταβέρνας “Ο Κισσός” και δεν το μετανιώσαμε γιατί ό,τι δοκιμάσαμε ήταν άκρως γευστικό.
Πήραμε δυνάμεις και συνεχίσαμε προς την πλακόστρωτη πλατεία του χωριού με τα πανύψηλα πλατάνια, τις μουριές, τις βρύσες και τα καφέ. Λένε πως δεν μπορείς να φύγεις από την περιοχή χωρίς να δοκιμάσεις το διάσημο μπισκοτόγλυκο, αλλά πού χώρος μετά από τέτοιο φαγοπότι! Την επόμενη φορά…
Τώρα, αν νομίζετε ότι εδώ τελείωσε η εκδρομή, γελιέστε. Γιατί σας αφήσαμε το καλύτερο για το τέλος!
Ναός Αγίας Κυριακής στα Καμπιά – μόλις 3 χιλιόμετρα από τη Στενή. Ένα εκκλησάκι, βγαλμένο θαρρείς από κάποιο παραμύθι, που έχει φωλιάσει μέσα σε σπήλαιο. Στο εσωτερικό του ναού υπάρχει κρήνη, της οποίας το νερό θεωρείται αγίασμα, ενώ το σκηνικό συμπληρώνεται από μία καταπράσινη ρεματιά με τρεχούμενα νερά και πολλά πλατάνια.
Σύμφωνα με την ιστορία που διηγούνται οι γιαγιάδες του χωριού, κάποτε – κανείς δεν ξέρει πριν από πόσα χρόνια – μια γριούλα έχασε την κατσίκα της και ζήτησε βοηθεια από τους άλλους χωριανούς. Ψάχνοντας, ακούσανε το βέλασμα του κατσικιού που ήταν χωμένο στα βάτα, στη γωνιά του βράχου, εκεί όπου τώρα βρίσκεται το Ιερό του ναού. Μαζί με το κατσίκι όμως βρήκαν και την εικόνα της Αγίας Κυριακής. Κάπως έτσι χτίστηκε και το ομώνυμο εκκλησάκι.
Στην πλατεία με τα πλατάνια και τα γεφυράκια που περνούν πάνω από τους καταρράκτες βρίσκεται μια ταβέρνα για τους λάτρεις του καλού φαγητού, ενώ στο γεφυράκι πλανόδιοι πωλούν τοπικά προϊόντα, μέλι, ρίγανη, θυμάρι, λιμοντσέλο, σπιτικά λικέρ, λάδι και ζυμαρικά.
Πίσω από αυτό το σημείο βρίσκεται και ένας μικρός καταρράκτης, ιδανικός για την αναμνηστική φωτογραφία της εκδρομής.
Παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής, μπορείτε να κάνετε μια στάση στο περίφημο μανιταροπωλείο της περιοχής που διαθέτει μεγάλη γκάμα μανιταριών και άλλων προϊόντων, όπως ζυμαρικά με μανιτάρια, σάλτσες, σούπες, ντρέσινγκ, μυρωδάτα λάδια τρούφας, όσπρια, ξηρούς καρπούς αλλά και ντόπιο τσίπουρο.
Το σίγουρο είναι ότι από την περιοχή θα φύγετε γεμάτοι εικόνες, γεύσεις και αρώματα.
Και πού να δείτε το αφιέρωμα που ετοιμάζουμε για την… καλοκαιρινή πλευρά της Στενής και την εκπληκτική διαδρομή που περνάει από τα χωριά Στρόπωνες και Λάμαρη για να καταλήξει στην παραλία της Χιλιαδούς…