“Η εντύπωση που δημιουργεί στον επισκέπτη το Κεμπέκ – με το ιλιγγιώδες ύψος, το φρούριο που κρέμεται στον αέρα, τα γραφικά δρομάκια και την απίθανη θέα, όπου κι αν κοιτάξεις – είναι μοναδική και παντοτινή”.
Αν ο Τσαρλς Ντίκενς χρειάστηκε μια ολόκληρη παράγραφο για να μεταφέρει τις εντυπώσεις του από την πόλη του Κεμπέκ, εμάς μας αρκούν δύο λέξεις : “Σαν παραμύθι!”. Άμαξες, φρούρια, πλακόστρωτα δρομάκια και η μόνιμη αίσθηση ότι ξαφνικά θα εμφανιστεί μπροστά μας κάποιος ιππότης για να κλέψει την πυργοδέσποινα του παραμυθιού.
Μόλις δυόμιση ώρες χρειάστηκε να οδηγήσουμε από το Μόντρεαλ, αλλά ήταν αρκετές για να κάνουμε ένα ταξίδι στον χρόνο, καθώς, περνώντας τις πύλες του Κεμπέκ, μεταφερθήκαμε 400 χρόνια πριν. Ένα ταξίδι που οφείλουμε στον φίλο μας Γιώργο και τη Natalie που μας μύησαν στα μυστικά αυτής της μαγικής πόλης.
Δεν είναι τυχαίο που η Παλιά Πόλη του Κεμπέκ είναι η μοναδική της Βορείου Αμερικής που διατηρεί ακόμα τα τείχη της. Για τον λόγο αυτό και για την αναλλοίωτη ατμόσφαιρά της, το 1985 η UNESCO την ανακήρυξε «Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς».
Αν βρεθείτε, λοιπόν, σε αυτή την ιστορική γωνιά του Καναδά, ξεκινήστε την περιήγηση από το σύμβολό της, το Fairmont Le Chateau Frontenac που δεσπόζει στην κορυφή ενός απότομου βράχου.
Στο κτήριο αυτό γράφτηκε μία από τις πιο σημαντικές σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας, όταν το 1943 ο Ουίνστον Τσώρτσιλ και ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ αποφάσισαν την απόβαση στην κατεχόμενη από τα γερμανικά στρατεύματα Ευρώπη.
Λένε ότι είναι το πιο φωτογραφημένο ξενοδοχείο σε όλο τον κόσμο. Και πώς να μην είναι, ρωτάμε εμείς, όταν πρόκειται για ένα σωστό φρούριο, ένα παλάτι όπου έχουν μείνει προσωπικότητες διεθνούς βεληνεκούς; Από τη βασίλισσα Ελισάβετ II και την πριγκίπισσα Γκρέις του Μονακό μέχρι τον Τσάρλιν Τσάπλιν και τη Σελίν Ντιόν. Δίπλα σε όλους τους διάσημους κι εμείς που καταφέραμε, χάρη στις άκρες του Γιώργου, να κάνουμε το όνειρο κάθε επισκέπτη πραγματικότητα!
Αρκετά όμως με τη θεωρία. Πάρτε τη φωτογραφική σας και απαθανατίστε το ξενοδοχείο από όλες τις πλευρές. Και αν έχετε χρόνο, κάντε και μία ξενάγηση στο εσωτερικό του για να θαυμάσετε τα έργα τέχνης που εκτίθενται καθώς και το εντυπωσιακό λόμπι που ανακαινίστηκε πριν από λίγα χρόνια.
Στη συνέχεια, κάντε μια βόλτα στη Dufferin Terrace, την ξύλινη εξέδρα μπροστά από το ξενοδοχείο, και θαυμάστε τη μοναδική θέα στον ποταμό St. Lawrence. Αυτό είναι από τα αγαπημένα σημεία των κατοίκων του Κεμπέκ που σταματούν στα κιόσκια για να χαζέψουν τα ποταμόπλοια.
Το καλοκαίρι απολαμβάνουν τους πλανόδιους μουσικούς και τα πυροτεχνήματα, και τον χειμώνα κατεβαίνουν με έλκηθρα την απότομη πίστα. Πριν φύγετε, μην αμελήσετε να βγάλετε την κλασική φωτογραφία μπροστά από τα κανόνια, τα οποία έφεραν στην πόλη οι Βρετανοί στα τέλη του 18ου αιώνα για να ενισχύσουν την άμυνα της πόλης.
Από αυτό το σημείο πήραμε το τελεφερίκ και βρεθήκαμε στην Κάτω Πόλη. Συγκεκριμένα στην Petit – Champlain, έναν παραμυθένιο δρόμο με γκαλερί, μαγαζάκια λαϊκής τέχνης, σουβενίρ, αντίκες, διάσπαρτα καφέ και μπιστρό. Νιώσαμε ότι βρισκόμαστε στη νότια Γαλλία και όχι στην άλλη πλευρά του Καναδά.
Κάθε γωνιά του ξεχωριστή, κάθε σημείο του ιδανικό για φωτογράφιση, κάθε μαγαζάκι μια αφορμή για να ερωτευτείτε την πόλη.
Εδώ έχετε την ευκαιρία να γνωρίσετε τους ντόπιους καλλιτέχνες, να θαυμάσετε τα έργα τους αλλά και να δοκιμάσετε τοπικές λιχουδιές. Εμείς διαλέξαμε το “πουτίν”, ένα πιάτο με τηγανητές πατάτες, σάλτσα και τυρί κρέμα.
Η βόλτα μας κατέληξε στη διάσημη Place Royale, το σημείο όπου ιδρύθηκε η πόλη του Κεμπέκ το 1608. Ρίξτε μια ματιά γύρω σας και θαυμάστε τα κτήρια που συνδυάζουν γαλλικά και βρετανικά στοιχεία αρχιτεκτονικής. Κάντε και μια στάση στη Notre-Dame-des-Victoires, την πιο παλιά πέτρινη εκκλησία της Βόρειας Αμερικής.
Κι αν είστε σινεφίλ, θ’αναγνωρίσετε στην Place Royale το γαλλικό χωριό Montrichard από την ταινία “Catch me if you can”. Εδώ γυρίστηκε η περίφημη σκηνή της σύλληψης του Λεονάρντο ντι Κάπριο.
Στη συνέχεια, ανηφορίσαμε μέσα από το πάρκο Montmorency και βρεθήκαμε μπροστά στο εντυπωσιακό κτήριο του παλιού ταχυδρομείου με το μνημείο του πρώτου Αρχιεπισκόπου του Κεμπέκ και ιδρυτή του μεγαλύτερου πανεπιστημίου, Francois – Xavier de Laval – Montmorency.
Η αλήθεια είναι ότι για να γνωρίσετε το Κεμπέκ πρέπει να το περπατήσετε απ’άκρη σ’άκρη. Αν όμως αισθανθείτε ότι οι δυνάμεις σας σάς εγκαταλείπουν, εκμεταλλευθείτε τις παραδοσιακές άμαξες που θα σας πάνε στον προορισμό σας με άλλον αέρα, πιο πριγκιπικό.
Κάπως έτσι φτάσαμε κι εμείς στις πύλες της πόλης. Συνολικά υπάρχουν τέσσερις (Saint-Jean, Saint-Louis, Kent και Prescott) και σου υπενθυμίζουν ότι, όταν τις περάσεις, θα μεταφερθείς πίσω στον χρόνο.
Από την άλλη πλευρά των τειχών βρίσκεται το τοπικό Κοινοβούλιο. Ένα κτήριο που, παρότι είναι νεότερο σε σχέση με τα στάνταρ του Κεμπέκ (άρχισε να χτίζεται το 1881), είναι απόλυτα ενταγμένο στην αρχιτεκτονική της πόλης, καθώς δίνει μια έντονη αίσθηση από γαλλική αναγέννηση.
Αν περάσετε την πύλη St. Louis, θα οδηγηθείτε στην Ακρόπολη, έναν προμαχώνα σε σχήμα αστεριού στην κορυφή του Cap-Diamant.
Χτισμένη από τους Βρετανούς στις αρχές του 1800 πάνω σε σχέδια του δούκα του Wellington, με διπλούς γρανιτένοιυς τείχους και προνομιακή θέση πάνω στον απόκρημνο βράχο που αποκαλείται και Γιβραλτάρ της Αμερικής, είναι το μεγαλύτερο βρετανικό οχυρό στη βόρεια Αμερική. Αν σας δοθεί η ευκαιρία, μη χάσετε την αλλαγή της φρουράς, που τραβάει το ενδιαφέρον των επισκεπτών.
Η εκδρομή στο Κεμπέκ δεν μπορεί παρά να ολοκληρωθεί με ένα πλούσιο δείπνο. Εμείς σας συστήνουμε ανεπιφύλακτα το εστιατόριο “Aux Anciens Canadiens” που στεγάζεται στο πιο παλιό σπίτι της πόλης.
Χτίστηκε το 1675 και από τότε έζησαν εδώ μεγάλες προσωπικότητες, όπως ο συγγραφέας του μυθιστορήματος “Les Anciens Canadiens”, Philippe-Aubert de Gaspé, ενώ από το 1966 στεγάζει ένα από τα πιο γνωστά εστιατόρια της πόλης. Κρεατόπιτες, κεφτεδάκια ραγού, πάπια και ελάφι. Ό,τι και να δοκιμάσαμε ήταν γευστικότατο!
Αναχωρώντας από το Κεμπέκ, γεμάτοι εικόνες και αναμνήσεις, κάναμε μια στάση στους καταρράκτες Montmorency. Μπορεί να μην είναι διάσημοι όπως αυτοί του Νιαγάρα, είναι όμως 30 μέτρα ψηλότεροι και μια εξέδρα που έχει τοποθετηθεί δίπλα σάς φέρνει σε απόσταση αναπνοής από το νερό που πέφτει με ορμή…
