Το πρώτο που πρέπει να ξέρει όποιος πρόκειται να οδηγήσει στους ελβετικούς αυτοκινητοδρόμους και τις εθνικές οδούς είναι ότι το όχημά του χρειάζεται vignette, κάτι σαν τα τέλη κυκλοφορίας τα δικά μας. Το κόστος του είναι περίπου 40 ευρώ – καθώς δεν υπάρχει vignette με διάρκεια λίγων ημερών – και είναι μύθος ότι μπορείτε να το βρείτε πάντα στους συνοριακούς σταθμούς. Εμείς, περνώντας από την πόλη Chiavenna της Ιταλίας στην πόλη Castasegna της Ελβετίας, πάντως, δεν βρήκαμε ψυχή ζώσα στα σύνορα για να ρωτήσουμε.
St. Moritz.
Επιλέξαμε να ταξιδέψουμε μέσα από τις ελβετικές Άλπεις και να κάνουμε στάση στο περίφημο St. Moritz σε υψόμετρο 1.856 μ., για να δούμε κι εμείς πώς περνούν τις διακοπές τους οι διάσημοι και πλούσιοι του πλανήτη. Λοιπόν, αυτή πρέπει να ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση του ταξιδιού.
Πρόκειται για ένα θέρετρο με πρωτοκλασάτα εστιατόρια για γκουρμέ γούστα, υπερπολυτελή ξενοδοχεία που ανταγωνίζονται σε επίπεδο υποδομών και πανάκριβα καταστήματα (χρειάζονται οι μισθοί πολλών μηνών για να ψωνίσεις από δω κάτι αξιοπρεπές). Αλλά μέχρι εκεί. Απόδειξη ότι οι μοναδικές μας φωτογραφίες είναι στο ίδιο σχεδόν σημείο, δίπλα σε μία αλπική λίμνη όπου είδαμε κόσμο να κάνει ιστιοπλοΐα.
Για την ιστορία, απλά να πούμε ότι στην περιοχή έχουν διοργανωθεί δύο φορές Χειμερινοί Ολυμπιακοί αγώνες και ότι ο αλπικός τουρισμός γεννήθηκε εδώ το 1864 από ένα στοίχημα που είχε βάλει ο Johannes Badrutt ότι υπήρχε η δυνατότητα για χειμερινές διακοπές στην περιοχή με ήπιες καιρικές συνθήκες. Και το κέρδισε…
Μετά την απογοήτευση του St. Moritz βέβαια, συναντήσαμε τα μικρά γραφικά χωριουδάκια των ελβετικών Άλπεων. Ναι, ναι, σωστά. Εδώ είναι που η μικρή Χάιντι έτρεχε γεμάτη χαρά τις πλαγιές παρέα με τον φίλο της τον Πέτερ…
Το σχόλιο της Ελίτας:
Αν είστε λάτρης των σπορ και τα καλοκαίρια προτιμάτε, αντί να καίγεστε κάτω από τον ήλιο σε κάποια παραλία, να δοκιμάσετε κάτι πιο εναλλακτικό, όπως πεζοπορία, γκολφ, ιστιοπλοΐα ή windsurfing σε λίμνη και παράλληλα έχετε οικονομική άνεση, τότε περάστε από το St. Moritz για διακοπές πολυτελείας. Όλο και κάποιον διάσημο θα συναντήσετε στα καταστήματα ή στα spa. Διαφορετικά, προσπεράστε και πηγαίντε κατευθείαν στα χωριά των ελβετικών Άλπεων. Είναι λίγα, μικρά αλλά κουκλίστικα…
Το σχόλιο του Χρήστου:
Στην Ελβετία μπήκαμε από τα σύνορα με την Ιταλία. Και τη διασχίσαμε από τους επαρχιακούς όμορφους δρόμους των Άλπεων. Πάντα επιλέγουμε, αν υπάρχει χρόνος, τους επαρχιακούς δρόμους. Μόνο εδώ μπορείς να απολαύσεις τη φύση, να γνωρίσεις χωριά και ντόπιους κατοίκους. Να οδηγήσεις σαν άνθρωπος στους ατελείωτους φιδογυριστούς δρόμους με ανοιχτό το παράθυρο του αυτοκινήτου.
Αλλά η αλήθεια είναι ότι το Ελβετικό ορεινό τοπίο μας άρεσε πολύ λιγότερο από το ιταλικό και … περιμένετε λίγο. Γιατί αργότερα θα μπούμε και στην Αυστρία. Όπου πραγματικά μιλάμε για την απόλυτη ομορφιά των Άλπεων.
Εκεί όμως που πραγματικά νοιώθεις πόσο υπερτιμημένη είναι η Ελβετία, είναι όταν μπαίνεις στις σύγχρονες πόλεις της. Στο ακριβώς απέναντι άκρο από την ιστορική Ιταλία της φινέτσας και της κουλτούρας.
Φτάσαμε λοιπόν και στο περίφημο St.Moritz.
Μια τεχνητή λίμνη κι ένας σύγχρονος οικισμός χωρίς κανένα αρχιτεκτονικό χρώμα.
Σαν ένα λούνα παρκ.
Σαν ένα δώρο με όμορφο, λαμπερό περιτύλιγμα αλλά χωρίς κανένα περιεχόμενο.
Το σχόλιο του Βαγγέλη:
Μια λιμνούλα και ένα γεφυράκι. Αυτά είναι όλα κι όλα όσα θυμάται ο Βαγγέλης από το St. Moritz κι όχι άδικα, αφού, για να φτάσουμε μέχρι εδώ από τη λίμνη Como, κάναμε ουκ ολίγα χιλιόμετρα και μας περίμεναν πολλά περισσότερα μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας. Άλλωστε, εκείνη τη μέρα το μυαλό του ήταν μόνο στην αδελφή του που θα τη συναντούσαμε σε λίγες ώρες κάπου στην κεντρική Ευρώπη…
…
Προηγούμενο κείμενο “Λίμνη Maggiore”
Το road trip συνεχίζεται στο Lugano της Ελβετίας…