Ιούλιος 2019
Επιστρέφοντας από ένα τόσο απαιτητικό road trip όπως αυτό που κάναμε σε Ιταλία, Ελβετία, Αυστρία και Γερμανία, το μόνο που επιθυμούσαμε ήταν διακοπές σε ελληνικό νησί και μάλιστα Κυκλαδονήσι. Να βρεθούμε σε ένα ήσυχο μέρος εμείς, ο ήλιος και η θάλασσα. Όλα αυτά τα προσφέρει η Κίμωλος, όπου τα παιδιά εγκλιματίστηκαν από το πρώτο λεπτό και πριν φτάσουμε καν στο δωμάτιό μας είχαν κάνει φίλους που θα τους συντρόφευαν σε όλες τις διακοπές. Για να φτάσουμε όμως μέχρι εκεί χρειάστηκαν περίπου 7,5 ώρες μέσα στο καράβι γιατί πριν φτάσει στην Κίμωλο, «πιάνει» Κύθνο, Σέριφο, Σίφνο και Μήλο.
Όποιον και να ρωτήσετε, θα σας πει ότι η περιήγηση πρέπει να ξεκινήσει από τα Πράσα, την πιο πολυφωτογραφημένη παραλία του νησιού.
Αυτό που την κάνει ξεχωριστή είναι η χοντρή λευκή άμμος που δεν ανακατεύεται ακόμη και με ανέμους 8 μποφόρ (αυτό το διαπιστώσαμε από πρώτο χέρι), έτσι το νερό διατηρεί τη διαύγειά του. Το beach bar είναι άνετο, με αποστάσεις από τη μία ομπρέλα στην άλλη, ενώ δίπλα στην καντίνα θα βρείτε παιχνίδια για όσα παιδιά έχουν ξεχάσει να φέρουν μαζί τους και βιβλία για να περάσετε την ώρα σας. Full service δηλαδή.
Ωστόσο, τα παιδιά ψηφίζουν Καρρά! Τι είναι αυτό; Το απόλυτο λευκό βραχώδες τοπίο, ιδανικό για βουτιές. Κάθε πρωί μικροί και μεγάλοι μαζεύονται για έναν άτυπο διαγωνισμό βουτιάς στα γαλαζοπράσινα νερά που μοιάζουν με φυσική πισίνα.
Κι επειδή οι κάτοικοι είναι προνοητικοί, έχουν ξύσει τον βράχο που αποτελεί το σκαλί εξόδου, ώστε ν’αποφευχθεί οποιοδήποτε ατύχημα. Φεύγοντας, περάστε από τα περιβόητα «σύρματα», σπηλιές σκαμμένες στον βράχο με χρωματιστά πορτάκια όπου οι ψαράδες φυλάνε τις βάρκες τους.
Ψάξτε για τον βράχο σε σχήμα ελέφαντα και, αν έχετε ακόμη κουράγιο, ρίξτε μια βουτιά στο Ρέμα. Αυτή είναι η παραλία – αποκούμπι των ντόπιων, όταν το νησί το δέρνουν δυνατοί άνεμοι.
Οι παραλίες όμως δεν τελειώνουν εδώ. Υπάρχει η Μπονάτσα με το beach bar (μη φανταστείτε extreme καταστάσεις, είμαστε σε οικογενειακό νησί άλλωστε) και την ταβέρνα που ξεχωρίζει για την εξυπηρέτησή της.
Εδώ, άλλωστε, μας τηγάνισαν τα ψάρια που έπιασε ο Χρήστος όταν αξημέρωτα πάλευε επί μέρες με τους ισχυρούς ανέμους. Για να φτάσετε στην ταβέρνα θα πρέπει να ανέβετε τα σκαλοπάτια δίπλα από την καντίνα. Υπάρχει ακόμη το παιδικό Καλαμίτσι με τα αρμυρίκια και την ομώνυμη ταβέρνα όπου θα απολαύσετε ψαρομεζέδες και τα Ελληνικά. Εδώ με λίγη προσπάθεια θα ανακαλύψετε στον βυθό απομεινάρια της αρχαίας πόλης, ενώ για τους δεινούς κολυμβητές υπάρχει απέναντι το νησάκι του Αγίου Ανδρέα.
Την πιο χρήσιμη συμβουλή όμως μας την έδωσε η Θεανώ από το κατάστημα Σούστα Βίστα στο Χωριό. Μας υποσχέθηκε ότι το καλύτερο ηλιοβασίλεμα θα το δούμε στα Μαυροσπήλια και είχε απόλυτο δίκιο. Πάρτε καφεδάκι, στήστε τη μηχανή και απαθανατίστε τον ήλιο τη στιγμή που βουτάει στη θάλασσα πίσω από τα βράχια. Δεν υπερηφανεύεται μόνο η Σαντορίνη για το ηλιοβασίλεμά της! Από τη Θεανώ μάθαμε επίσης ότι Ενετοί και Φράγκοι ονόμασαν το νησί Αρζαντιέρα, δηλαδή Ασημένια, λόγω των γκριζόλευκων βράχων που έβλεπαν καθώς πλησίαζαν το νησί.
Ένα από τα πρωινά το αφιερώσαμε για να γνωρίσουμε το Χωριό. Όχι, δεν κάναμε λάθος. Εδώ δεν υπάρχει Χώρα, όπως σε όλα τα νησιά, αλλά Χωριό. Ξεκινήσαμε από το μεσαιωνικό κάστρο με τα δύο συγκροτήματα σπιτιών πλάι στα οποία υπάρχει ο Ναός της Γεννήσεως του Χριστού. Στην Πάνω Πόρτα του κάστρου βρίσκεται το Λαογραφικό και Ναυτικό Μουσείο. Εδώ αναβιώνει η λαϊκή κληρονομιά και το παρελθόν της Κιμώλου μέσα από τις «γωνιές» του αγρότη, του ξυλουργού, του ράφτη και αυθεντικά έπιπλα του νησιού, ενώ ευχάριστη έκπληξη αποτελεί η λεπτομερής ξενάγηση από την υπεύθυνη του μουσείου που σε μεταφέρει σε περασμένες εποχές.
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στο Αρχαιολογικό Μουσείο που διαθέτει εκθέματα από τους αρχαιολογικούς χώρους του νησιού, ενώ εντυπωσιακό είναι το κρυστάλλινο διαφανές δάπεδο, κάτω από το οποίο υπάρχει αναπαράσταση αρχαίας ταφής, όπως βρέθηκε κατά την ανασκαφή της. Πριν αναχωρήσετε, ανάψτε ένα κεράκι στον μητροπολιτικό ναό της Παναγίας της Οδηγήτριας που αποτελεί το κορυφαίο προσκύνημα για τους ντόπιους.
Στο Χωριό, βέβαια, περάσαμε σχεδόν όλα μας τα βράδια. Και τότε διαπιστώσαμε πόσο φιλικό προς τα παιδιά είναι αυτό το νησί γιατί για πρώτη φορά είδαμε τους γονείς να διασκεδάζουν ξέγνοιαστοι και τα παιδιά να εξερευνούν άφοβα. Κομβικά σημεία είναι η πλατεία του Κάμπου με την παιδική χαρά, του Γεωργηλά με το πηγάδι και του Σχολείου με την καταπληκτική θέα όπου ενίοτε διοργανώνονται μουσικές εκδηλώσεις. Για ποικιλία ένα βράδυ επιλέξαμε να κατέβουμε στην Ψάθη. Καθίσαμε στο «Ραβέντι», ζαχαροπλαστείο – μπαρ, που έχει άνετες σεζ λονγκ και τραπέζια πάνω στην άμμο. Για τα παιδιά υπάρχει μεγάλη ποικιλία γλυκών.
Αν έχετε διάθεση για περιήγηση, από τον Άγιο Μηνά πάρτε τον δρόμο για την ενδοχώρα. Ο χωματόδρομος είναι βατός και θα σας οδηγήσει μέχρι το μονοπάτι για το Σκιάδι, το περίφημο πέτρινο μανιτάρι που διαμορφώθηκε από διάβρωση στη βάση του βράχου λόγω του αέρα. Πρόκειται για το σύμβολο του νησιού. Έχετε όμως κατά νου ότι για να φτάσετε εκεί απαιτείται πεζοπορία, οπότε και κατάλληλα ρούχα και παπούτσια, αντηλιακό και νερό. Στη συνέχεια, ο δρόμος που πήρατε θα σας οδηγήσει πίσω στο Χωριό.
Δυστυχώς, και τις πέντε μέρες που μείναμε στο νησί οι άνεμοι ήταν πολύ ισχυροί, με αποτέλεσμα το τουριστικό σκάφος του κ. Βαγγέλη που κάνει την εκδρομή στην Πολύαιγο να μην αναχωρήσει. Αυτή είναι η μεγάλη εκκρεμότητα που αφήσαμε και ένας λόγος για να επιστρέψουμε. Δεμένη έμεινε όλο αυτό το διάστημα και η παντόφλα που συνδέει την Κίμωλο με την Απολλωνία της Μήλου (στο σημείο αυτό τα νησιά απέχουν μόλις 900 μέτρα). Έτσι, κάναμε την τελευταία βουτιά στην παραλία της Ψάθης και πήραμε το πλοίο για τον επόμενο προορισμό.
Πρέπει να παραδεχθούμε, ωστόσο, ότι η εύρεση δωματίου για τετραμελή οικογένεια στα μέσα Ιουλίου δεν ήταν και ό,τι πιο εύκολο. Μπορεί μεν στο νησί να έχουν κάνει την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια εντυπωσιακοί ξενώνες σε παραδοσιακό στυλ, όμως οι τιμές ξεπερνούσαν σε πολλές περιπτώσεις ακόμη και τα 180 – 200 ευρώ ανά διανυκτέρευση, γεγονός που εν μέρει εξηγείται από την περιορισμένη δυναμικότητα σε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Πάντως, σταθήκαμε τυχεροί μιας και βρήκαμε δωμάτιο σε λογική τιμή στον Σάρδη που διαθέτει και ταβέρνα, στην παραλία Αλυκή. Δύο σε ένα δηλαδή. Λιχουδιές θα σας φτιάξει η ιδιοκτήτρια ονόματι Μπέμπα, ενώ μασκότ είναι οι εγγονούλες της, η καλύτερη παρέα για όποιον έχει παιδιά.
Η ματιά της Ελίτας : Αν έπρεπε να κρατήσω μόνο μία φωτογραφία από την Κίμωλο, αυτή θα ήταν από τις υπαίθριες δανειστικές βιβλιοθήκες της. Παλιές ξύλινες βάρκες έχουν βαφτεί και ζωγραφιστεί και δίνουν σε ντόπιους και επισκέπτες την ευκαιρία να ανοίξουν ένα παράθυρο στον κόσμο της φαντασίας και της σκέψης. Θα τις βρείτε σε παραλίες αλλά και στο Χωριό. Μην ξεχάσετε όμως να επιστρέψετε τα βιβλία για τους επόμενους βιβλιοφάγους…
Η ματιά του Χρήστου : “Γεια σας έχθρες, γεια σας μίση και γινάτι καθενός, άμα βρεις το ερημονήσι όλα τ’ άλλα είναι καπνός…”
Λατρεύουμε τα ερημονήσια.Την αυθεντική ομορφιά τους, την παρθένα φύση τους, τους απλούς ανθρώπους που κατοικούν σε αυτά.
Η Κίμωλος δεν είναι ακριβώς ερημονήσι.
Έχει όμως ολα αυτά τα χαρακτηριστικά που μας αρέσουνε. Και τελικά, είναι πολύ περισσότερα.
Επίσης είναι το πιο φιλόξενο νησί για παιδιά. Ίσως γιατί τα παιδιά έχουν το ένστικτο και μπορούν να αντιληφθούν περισσότερα.
Η ματιά των παιδιών : “Κάναμε παντού φίλους, κυκλοφορούσαμε ελεύθερα και φυσικά, κάναμε τις ομορφότερες βουτιές στον Καρρά.”